De Sittardse Boys in Barcelona

Woensdag 20 december 2017, De Baandert. De bekerwedstrijd tussen Fortuna Sittard, koploper in de Jupiler League, en AZ, de nummer twee in de eredivisie. Fortuna leidt vrijwel de hele tweede helft met 2 – 1. De kwartfinale lonkt. Maar helaas. AZ maakt niet alleen gelijk, maar wint de wedstrijd alsnog in blessuretijd. Geen voetbalcadeau voor Sittard deze Kerst. Geen succes voor de Sittardse bluf. Geen verrassing.

Die was er wel precies zeventig jaar geleden. De Limburgse sportjournalist Martin Duyzings kreeg in december 1947 een telegram. Afzender: F.C. Barcelona. De Catalanen zochten een tegenstander voor hun traditionele kerstwedstrijd. Dit jaar was men op zoek naar een Nederlandse tegenstander. De vermoedelijke redenen: de prestaties van de Nederlandse wielrenners in de Ronde van Spanje dat jaar en de overwinning van het Oranje-elftal op de sterk ingeschatte Zwitsers. Nederlandse sporters presteerden. Hun voetballers zouden Barcelona partij kunnen bieden, was de Spaanse redenering. Het ging de mensen van de Futbol Club daarbij vooral om de schoonheid van het spel te laten zien. Hun spel, welteverstaan. In de competitie was het resultaat heilig. In vriendschappelijke wedstrijden kon er mooi worden gespeeld.

De Nederlandse competitie was er een van amateurs. Internationaal telde het clubvoetbal niet mee. Tegen F.C. Barcelona spelen was een buitenkans. Elke Nederlandse club zou graag voor een week naar het zuiden afreizen en daar spelen tegen de grootste club van Spanje. Op begrip van de amateuristische KNVB hoefden de Nederlandse voetballers echter niet te rekenen. Het competitieprogramma was heilig. Er was slechts één club die geen wedstrijdverplichtingen had, de Limburgse eersteklasser Sittardse Boys. Of de Boys naar Barcelona wilden? Natuurlijk, en dus begonnen in de Sittard de voorbereidingen voor de reis. Per trein.

Deels stakende Franse spoorwegen en een gesloten Spaanse grens waren grote, maar oplosbare problemen. De Catalaanse verwachtingen van de wedstrijd waren van een andere orde. Kon een Nederlandse amateurclub de Spanjaarden voldoende partij bieden Grote namen zoals Austria en Rapid Wien, Juventus, Sparta Praag en het Argentijnse San Lorenzo hadden in voorbijgaande jaren in het Las Corts stadion acte de présence gegeven. En nu Sittardse Boys? Welke internationals speelden bij de Boys, hoe groot was Sittard en wat was de capaciteit van het stadion? Als al deze vragen naar eerlijkheid waren beantwoord, had er anderhalve man en een paardenkop in het stadion gezeten. Het Spaanse avontuur van de Boys zou al ophouden voordat ze een bal geraakt hadden. Om het voordeel te houden lieten de mannen uit Sittard niet al hun kaarten zien. Ze bluften zich naar Barcelona. Midvoor Ehlen en keeper Frans de Munck werden op papier tot reguliere spelers van het nationale team gemaakt, iets dat door Spaanse kranten nog verder werd opgeklopt. Dat beide spelers en hun teamgenoten amateurs waren lazen de Catalanen niet in hun kranten.

Aangekomen in Barcelona ging de Sittardse bluf verder. In interviews kwamen de spelers zelfverzekerd over. Het werkte, want stadion Las Corts was uitverkocht. Een groot deel van de Boys was echter uitgewoond. De Spaanse olijfolie had bij velen de spijsvertering ontregeld en dus moesten de Limburgers zich voor 60.000 enthousiaste Catalanen ook nog door hun ziek, zwak en misselijk zijn heen bluffen.

Vanaf het begin was de grootste zorg van de Boys een afgang voorkomen. Dat leek nu bijna onmogelijk.
Bij goede bluf hoort ook psychologie. En daar maakten de mannen uit Sittard gebruik van. Zij wisten alles over Barcelona, maar de Spanjaarden wisten niets over de Boys. Het vermoeden was dat de thuisclub daarom voorzichtig zou beginnen. Sittardse Boys zou proberen hen in de eerste minuten te overrompelen. Hoe? Door een show weg te geven. In de eerste minuten legde Colombon de bal stil op zijn hoofd en bleef zo staan. De 50.000 aanwezigen klapten hun handen bijna stuk. Als de Hollanders dat durfden, dan moesten ze wel tot heel wat in staat zijn. Vervolgens werd Ehlen in stelling gebracht. Hoge ballen gingen richting het strafschopgebied, waar de Sittardse midvoor boven de kleine Spaanse verdedigers uit toornde en ze op doel kopte. En de Munck? Hij verbaasde de toeschouwers met zijn fenomenale uittrap, waarmee hij de bal tot bij zijn Spaanse collega bracht. Voetballend nutteloos, want het leidde tot balverlies, maar indrukwekkend en met een grote amusementswaarde. En dat bleef De Munck, maar wel anders. Na twintig minuten was het gedaan met de Sittardse bluf. Barcelona nam de wedstrijd over en er was nog maar één van de Boys die aan de bal kwam: keeper Frans de Munck. Hij deed zijn (latere) bijnaam ‘de Zwarte Panter’ eer aan. Vaak keerde hij de schoten, maar toch moest hij voor rust de bal zes keer uit het net halen. Gelukkig scoorde Ehlen ook voor rust al de gewenste eretreffer.

Werd het dan toch een catastrofe? Niet voor het publiek. De Munck kreeg op weg naar de kleedkamer een staande ovatie. Hij had de Catalanen waar voor hun geld gegeven. In de rust werd de ravage die de olijfolie onder de Boys had aangericht duidelijk. Ook de nieuwsgierige Spaanse pers zag dat. El equipo olanda was ziek. Daardoor speelde zij onder haar niveau. Het kon de toeschouwers weinig schelen. De ‘torro olanda’ was rijp voor de doodsteek. Maar daar dachten de Nederlanders toch anders over. Ze zouden hun huid duur verkopen. Bovendien vonden ze opnieuw een psychologisch voordeel. Barcelona zou zich in de tweede helft waarschijnlijk aan galery-play wagen en meer van buiten het strafschopgebied het doel van De Munck onder vuur nemen. Kortom: nonchalance zou in hun spel sluipen. En erger kon het voor de Boys immers niet worden. Daar lag hun kans. En die grepen ze. Vol herwonnen zelfvertrouwen maakten ze zelfs het ideale velddoelpunt: pass, kantwissel, voorzet, schot, goal. De Munck pareerde bijna alle Spaanse doelpogingen. Hij en Ehlen kregen de Catalaanse toeschouwers nogmaals op de banken. Uittrap De Munck, Ehlen kopt de bal omhoog, laat hem op zijn schoen komen en haalt uit: Goal! De zwaar gehavende Boys verloren de wedstrijd uiteindelijk met 8 – 4. Maar de tweede helft hadden ze met 2 – 3 gewonnen! Bovendien protesteerde zelfs het publiek tegen twee Spaanse doelpunten vanwege buitenspel. Het viel dus reuze mee en de Sittardse Boys hadden een geweldig visitekaartje afgegeven. Doelman De Munck en goalgetter Ehlen (hij scoorde alle Sittardse doelpunten) waren helden voor het Catalaanse publiek.

De tweede wedstrijd, drie dagen later, was dan ook snel uitverkocht. Nu wilden 60.000 voetbalenthusiastelingen de equipo olanda zien. Wie weet waartoe ze in staat waren als ze hun darmen in bedwang konden houden. Maar ja, het psychologische voordeel van de Boys leek verdwenen. Ze waren niet langer de grote onbekende. Barcelona was gewaarschuwd. Het had zelfs twee net van het Mexicaanse Club Amèricana gekochte profs in de selectie opgenomen: de Braziliaan Lucidio da Silva en de Argentin Florencio Caffaratti. Wat stelden de Boys hier tegenover? Opnieuw inzet, De Munck en bluf. Natuurlijk waren er nog tal van zieken in het Limburgse kamp. Maar daarover werd niet meer gesproken. De Spanjaarden kregen te horen dat iedereen weer topfit was en dat er aan een speciale tactiek werd gewerkt. Op hun beurt hoorden de Boys van de in Barcelona woonachtige landgenoten dat de Catalanen ondanks de 8 – 4 overwinning toch nog zenuwachtig waren. Belangrijker was het bericht dat de Spaanse profs niet zo blij waren met de duur betaalde Zuid-Amerikaanse versterkingen. Barcelona was niet echt een team meer. Daar lag voor de Boys de kans om zand in de Spaanse voetbalmachine te strooien.

Ook in de tweede wedstrijd was er strijd en een geweldige De Munck. Maar geen Sittards doelpunt. De Spanjaarden hadden bijgeleerd en Ehlen lag aan de ketting. De mannen uit Sittard speelden slecht. Dat deed Barcelona echter ook. Ze gunden met name de nieuwelingen in hun team niets. De ruststand was 3 – 0. De Brazilaan kon vlak voor tijd nog het vierde Spaanse doelpunt maken, maar trof De Munck op zijn pad. Na een indrukwekkende slalom door de Sittardse verdediging wilde de Braziliaan schieten toen De Munck naar hem toe liep. Hij rende niet, maar wandelde. De Braziliaan twijfelde en toen hij weer bij zinnen kwam, was De Munck hem met zijn lange passen al zo ver genaderd dat het leek alsof hij hem de bal van de voeten zou plukken. De spits kon nog net schieten, maar de bal zeilde over het doel. De Munck kreeg een minutenlange staande ovatie.

Drie – nul.
Niet slecht voor de Sittardse amateurs. Juventus, Rapid Wien en Spartak Praag waren met grotere nederlagen huiswaarts gekeerd. De Boys hadden het Nederlandse voetbal in Spanje op de kaart gezet.
Tijdens het afsluitende diner spraken de Spanjaarden de hoop uit de club uit Sittard nog eens te ontmoeten. Misschien moet de opvolger van de Boys hierover in 2018 eens contact met F.C. Barcelona opnemen. Waarom zou de Sittardse bluf geen derde keer werken?

Marcel J.M. Put


Naschrift: Ik heb geprobeerd de exacte opstellingen te achterhalen. Daarin ben ik slechts deels geslaagd. Als je informatie hierover of over deze kerstwedstrijden in het algemeen hebt, mail me dan of plaats een opmerking in het blog.

F.C. Barcelona:
Doelman: Velasco of Ramallets
Verdediging: Velasco, Elias, Curta
Middenveld: Caffaratti (alleen 2e wedstrijd)
Aanval: Basora (rechtsbuiten), Seguer (rechtsbinnen), Cesar (midvoor), Badenes (linksbinnen), Da Silva (rechtsbuiten, alleen 2e wedstrijd)

Sittardse Boys:
Doelman: Frans de Munck
Verdediging: Clemens, Paauwe, Lambert Pfennings (aanvoerder)
Middenveld: Colombon
Aanval: Poyck (rechtsbinnen), Ehlen (midvoor), Keizer (linksbuiten)

Bronnen:
Duyzings, Martin W., De grote bluf, in: Onze verslaggever seint … (Baarn 1949) 112 – 126.

Limburgs Dagblad, 27 en 29 december 1947
Volkskrant, 27 december 1947
De Tijd, dagblad voor Nederland, 30 december 1947

Barcelona 1947
http://www.worldfootball.net/teams/fc-barcelona/1948/2/ (31 december 2017)

Da Silva en Caffaratti
https://es.wikipedia.org/wiki/Florencio_Caffaratti (1 januari 2018)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Florencio_Caffaratti (31 december 2017)
https://es.wikipedia.org/wiki/Luc%C3%ADdio_Batista_da_Silva (31 december 2017)
https://www.ogol.com.br/player.php?id=167568&redird=1 (31 december 2017)
http://estrelas-do-fcp.blogspot.nl/ (31 december 2017)